به گزارش «اخبار خودرو»،در مطلب روز گذشته به پیچیدگیهای طراحی فرمولاسیون مناسب برای تهیه روانکار متناسب با مسابقات اتومبیلرانی و توجه به سرعت عمل و کاهش مدت زمان اعمال تغییرات در روغن موتور برای مسابقه نهایی اشاره کردیم اما تلاش روانکارسازها فقط به دلیل تامین نیاز مسابقات اتومبیلرانی نیست؛ در واقع روغنساز همچون خودروساز وارد چالش جدی میشود تا خود را برای استانداردهای فناوری استفادهشده در خودروهای شهری آماده کند.
آنچه برای روغنساز مهم است، چگونگی انتقال تئوری موتوراسپرت به خودروهای جادهای است.
خودروسازان درباره محصولات جدید خود ادعا میکنند به دلیل طراحی محصولات جدید در مسابقات اتومبیلرانی حضور دارند اما به ندرت در مورد انتقال روند انتقال تکنولوژی در صنعت روانکارها سخنی به میان آمده است.
نیکولاس دماریا، مدیر پشتیبانی فنی شعبه آمریکا برند موتول «MOTUL» میگوید یکی از اهداف آنها در امضای قرارداد همکاری با تیم موتوراسپرت بامو برای تامین روانکارها، انتقال تجارب به خودروهای جادهای و کسب اعتماد و اعتبار نزد مشتریان محصولات جادهای این خودروساز بوده است. دماریا توضیح داد: «برخی محصولاتی که موتول اواخر دهه ۹۰ برای خودروهای مسابقاتی درنظر گرفته بود، امروزه تحتعنوان سری 300V موتول برای عموم قابلخریداری است. همانطور که خودروساز فناوری خودروهای مسابقات خود را به خودروهای جادهای منتقل میکند، فناوری روغنموتور هم از این روند پیروی میکند.»
به عنوان مثال حالا که فیلترهای جذب در مسیر لوله اگزوز نقش مهمی را در توسعه پیشرانه خودروهای پیشرفته بازی میکنند، باید در نظر داشت که روانکار هم باید با این قطعه جدید هماهنگ باشد. بهگفته دماریا « این فیلترها به شدت نسبتبه ذرات کربن حاصل از احتراق حساس هستند و روند پاکسازی محیط سیلندر پس از احتراق برعهده روانکار است، درحالی حتی برخی روانکارها با سوختن، تولیدکننده این مواد به حساب میآیند.
حضور حجم زیاد کربن آزاد به عنوان ناخالصی در ترکیب روانکار باعث میشود پس از سوختن این مواد در محیط احتراق وارد جریان خروج گازهای اگزوز شده و به سمت قطعه کاتالیست یا فیلتر ذرات راهی شود.
این موضوع باعث شد شرکتهای تولیدکننده روانکار نه تنها مجبور به استفاده از مواد ضدسایش و خردگی بیشتر شوند، بلکه از مواد خالصتر در روغن پایه و ادیتیوها برای تولید روغن موتور استفاده کنند. اگرچه تاثیر این حساسیت را میتوان در حفاظت از قطعات هم مشاهده کرد، اما دلیل اصلی این فشار استفاده از این قطعات جدید بوده است.
روغنموتور خودروهای مسابقهای هیبرید
به غیر از افزایش توان، در یکدهه اخیر شاهد گسترش قوانین و مقرارت مسابقات اتومیبلرانی بودهایم که خودروساز را مجبور به استفاده از پیشرانههای هیبرید میکند. دماریا توضیح داد: « خودروهای مسابقهای هیبرید از پیشرانههایی با ابعاد کوچک اما با توربوشارژهای بزرگ استفاده میکنند تا به اندازه پیشرانههای بزرگتر نیرو تولید کنند.
اما وقتی از بوستهای بالای توربو استفاده میکنید، دمای بسیار بیشتری ایجاد میشود. بنابراین روغنسازان برای جبران دمای بالا فرمولاسیونی را درنظر میگیرند که هم دمای بالاتر را تحمل کند و هم توان تحمل تنشهای حرارتی قطعات حساس افزایش یابد. این چالش را میتوان در خودروهای هیبرید جادهای هم مشاهده کرد. همچنین در این خودروها با مساله تفاوت دمایِ حالت بدون حرکت خودرو یا «idly» با فشار بالای بوست هنگام شروع حرکت مواجه هستیم که چالشهای زیادی برای ادتیوسازها ایجاد میکند. بسیاری از رانندهها و مشتریان باور دارند در فرمولاسیون روغنموتورها فناوری و مهندسی پیچیدهای وجود دارد، اما درنظر داشته باشید بخش اعظم این دانش از پیستهای مسابقه به خودروهای جادهای منتقل شده است. به همین دلیل هم روغنسازان معتبر روند همکاری خود با تیمهای موتوراسپرت را متوقف نمیکنند، چون اطمینان دارند برای تولید روانکار خودروهای جادهای به بررسب اتفافات پیستهای اتومبیلرانی احتیاج دارند.
کد خبر: 234440
تاریخ انتشار: ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۰ - ۰۹:۴۱
- خبرنگار: سهیل سیاوشی
- چاپ
آنچه برای روغنساز مهم است، چگونگی انتقال تئوری موتوراسپرت به خودروهای جادهای است.